Sociale Isolatie | C)PTSS | Geen goede combinatie

Velen willen ons doen geloven dat sociale isolatie door het gedwongen sociale isolement en het hiermee verbonden digitale leven het nieuwe normaal kan en moet zijn. Echter, is zo'n leven wel hetzelfde als iemand normaal ontmoeten?

Is het gezond en langdurig vol te houden?

Ik denk van niet en ik durf te stellen dat dit helaas in het bijzonder niet zo is voor de vele hooggevoelige en verbindende mensen met (C)PTSS onder ons.

De adviezen vliegen je waarschijnlijk werkelijk om de oren – ga dit doen, ga dat doen, maar ook nog eens dat je deze ‘sociale isolatie’ volgens sommigen eigenlijk wel fijn zou moeten gaan vinden – misschien zelfs 'aantrekkelijk' vinden. Ga bewegen, maak muziek, luister naar muziek, ga mediteren.

Allemaal best leuk en aardig, maar wat ontstaat er eigenlijk voor iemand met een (Complexe) Posttraumatische Stress Stoornis ((C)PTSS) in een situatie van ‘geforceerd sociaal isolement’?

Wordt direct verlies ervaren, of wordt er misschien angst ervaren om dierbaren te verliezen, of misschien juist wel om zichzelf (nog meer) te verliezen? Ontstaat er hier in plaats van gezelligheid onderling, misschien wel juist een aanvullende en belastende situatie voor iemand met (C)PTSS?

Eenzame opsluiting, een ander woord voor isolatie heeft grote invloed op de psychobiologie van mensen – wij zijn per slot van rekening sociale mensen en niet ‘gemaakt’ om alleen, of zelfs in isolement te zijn. Wij zoeken, hoe dan ook, de een vanuit zijn of haar persoonlijkheid, altijd meer of minder contact en verbinding met anderen.

Dagelijkse drukte, het continu maar doen en in actie zijn, heeft heel veel dingen op afstand gehouden. Doordat dit plots onder dwang is weggevallen – ontstaat er ruimte. Deze ruimte voelt voor velen echter meer aan als een ravijn waar men in valt, dan een prachtig natuurlandschap waarvan men eens lekker in rust gaat genieten.

In de verbinding met anderen ligt op dit moment juist voor degene met PTSS dan ook een extra risico. Misschien kun je mijn eerdere opmerkingen over de relatie tussen hooggevoeligheid (HSP) en (C)PTSS nog herinneren. Je kunt dit ook hier op de website nog eens in meer detail verder nalezen. Met gevoel verbinden in sociaal isolement – zonder echt bij anderen te kunnen zijn. Hoe doe je dat? Gaat dit wel dat verbinden via je smartphone, tablet of computer? Zo niet, hoe voelt dit dan?

Alle positiviteit van sommigen ten spijt – laten we er geen doekjes om winden. Rust vinden in deze sociale isolatie is voor sommigen best heel erg lastig. Dit geldt zeker wanneer je met (C)PTSS daarvoor ook al geen rust kon vinden. Met elkaar de hele tijd proberen op te peppen en net te doen alsof er niets aan de hand is, komen we er niet. Kunnen we de situatie er misschien laten zijn?

Gevaar voor gezondheid, zorg voor geliefden, politieke agenda’s, maar zeker ook de enorme financiële impact van dit alles, nu en straks, spelen allemaal een rol. Is het nog wel veilig voor iemand met (C)PTSS om op dit moment echt te delen hoe het met hem of haar gaat?

Of zijn we met zijn allen beland in het stadium waar de meerderheid denkt: “Oh, zolang je maar geen Corona (Covid-19) of een variant virusinfectie hebt opgelopen, wat heb je dan eigenlijk te klagen en te melden?”.

Nee, (C)PTSS stopt niet tijdens sociale isolatie – sterker nog, er worden door het gebrek aan rust, regelmaat, ruimte en structuur, elementen versterkt door deze isolatie.

Het gevoel van ontheemding, het gevoel van verlies van contacten, de angst voor wat er mogelijk staat te gebeuren. Een vreselijke allesomvattende onzekerheid, waardoor men zich teruggeworpen voelt op zichzelf met de potentie om allerlei trauma’s (weer) aan te raken.

Allerlei aanvullende lichamelijke klachten kunnen weer opvlammen – chronische pijnen, verslavingen, depressie, verlies van zelfvertrouwen, etc. Schaam je hier vooral niet voor – het is er en wees je er bewust van. Niet om het te versterken, maar om te erkennen dat deze bijzondere situatie, hieraan op deze manier bijdraagt.

Duidelijkheid naar jezelf toe betekent duidelijkheid voor anderen –

ook zeker nu.

Het is niet ongewoon dat stress en de ongewenste effecten van (C)PTSS de communicatie negatief beïnvloeden en dit gebeurt ook zeker op dit moment. We worden afwisselend stiller, maar soms ook weer juist luider en meer aanwezig. Onze woordkeuze hierbij is vaak reflexief en is vaker dan niet gerelateerd met het verleden, of de toekomst.

Het nu en de daarbij behorende mogelijke stilte lijkt vooral nu ver weg te zijn, en vaak zelfs onvindbaar. Duidelijk zijn over wat er in je omgaat, helpt jezelf en de ander – het geeft de ander namelijk ook duidelijkheid.

Er is ook nu geen nieuw begin zonder einde – alles wat eindigt, nodigt onbewust verlies en verdriet uit. Het gedwongen moeten verlaten van dagelijkse patronen hoort hier ook bij.

Ontken niet dat dit er ook is, juist het herkennen en erkennen ervan kan een volgende stap naar een nieuw begin betekenen. Velen spreken over een ‘nieuw normaal’, wat dat ook voor hen mag betekenen - 'nieuw' en 'normaal'.

Een ding is wel duidelijk, er wordt vanuit gegaan dat het anders is dan vroeger en dat betekent dus verlies van het oude. Laten wij vooral ook nu de mogelijkheid geven en daardoor ook krijgen om hulp te ontvangen en zelfs in een oneindig lijkende crisistijd een nieuw begin te maken.

Nee, sociale isolatie ten gevolge van Corona (Covid-19) en zijn 'varianten' is zeker extra uitdagend voor iemand met een PTSS en advies krijgen om eens lekker stil te gaan zitten en te gaan mediteren kan alleen maar komen van iemand die geen idee heeft wat er in iemand omgaat met (C)PTSS. Wanneer de ogen gesloten worden, men stil zit en herbelevingen krijgt, blijft er van de bedoelingen van meditatie niet veel over.

Wanneer je door een (C)PTSS niet kunt doen wat je wilt en je je daardoor hulpeloos voelt, helpt het om zoveel als mogelijk structuur in je dag aan te brengen. Maak een structuur met begin en eind tijden en je zult zien dat het je de dag als minder hulpeloos laat ervaren.

Onvoorspelbaarheid staat vaak aan de basis van trauma en zelfs van die trauma’s die hiervoor helemaal niet (bewust) in beeld waren. Neem deze onvoorspelbaarheid daarom zoveel als mogelijk weg. Wat jij eraan kunt doen kun je zelf en daar ben je dan ook niet voor afhankelijk van een ander. En dat laatste voelt best wel uitnodigend en versterkend vind je niet?

Zorg voor jezelf tijdens trauma-herstel is heel anders dan de meesten ooit zullen begrijpen. Je faalt niet, ook niet wanneer dingen niet zo gaan als je wel zou willen. Blijf vooral dicht bij jezelf, bij je gevoel en dingen die niet goed voelden voor deze gedwongen sociale isolatie, voelen waarschijnlijk nog steeds niet goed, of misschien nog wel minder goed.

Volg daarom vooral ook nu je gevoel en goedbedoeld advies van anderen – tja, laat dat maar goedbedoeld advies blijven. Het gaat erom hoe het voor jou voelt, wat het voor jou betekent en vooral of jij er iets mee kunt en wilt!

Ik ben gespecialiseerd in integraal herstel van Posttraumatische Stress Verschijnselen (PTSS) en trauma en ik blijf hierin vooral de psychobiologie  volgen, d.w.z. hoe wij als mens (neuro)biologisch werken.

Ook en juist tijdens deze crisistijd, blijf ik doorgaan om hen met (C)PTSS  actieve en structurele herstelondersteuning te geven. Dit alles om effectief en vooral integraal te kunnen herstellen van (C)PTSS - een stap die voor velen na jaren haast een onmogelijkheid lijkt. Bekijk hier maar eens reacties en aanbevelingen van mensen die een integraal hersteltraject hebben gevolgd.

Het is echt een stap maken van belast overleven naar een leven met een goede kwaliteit van leven. Een leven waarin jij weer je eigen leven kunt leiden - een leven zoals jij wilt!

Een nieuw begin bij (C)PTSS is zeer gewenst en mogelijk – altijd, maar zeker ook nu!

Aarzel niet om een gesprek met mij hierover aan te gaan - het is kosteloos. Je kunt mij bereiken voor het plannen van een kennismakingsgesprek via het contactformulier.