Een Kanker-diagnose - een label en 'emotioneel brandmerk' wat leidt tot PTSS

Wist jij dat een Kanker diagnose, een label en het 'emotionele brandmerk' wat hierdoor ontstaat, traumatisch is en vaak onopgemerkt leidt tot een Posttraumatische Stress Stoornis (PTSS)?

Veel labels zijn negatief, zo ook een “Kanker-label” en er ligt ontzettend veel (negatieve) socio-demografische lading in het “Kanker-label” opgeslagen. Men krijgt vanaf het moment dat men deze diagnose, onder vaak emotioneel kille omstandigheden heeft ontvangen, allerlei vecht-vlucht-bevriezen-flauw vallen reacties.

De angst zit er vanaf dat moment dan ook letterlijk goed in. Reacties die leiden tot een zich psycho-biologisch vastzettende onderliggende angst –Vaak de angst om op een verschrikkelijke manier dood te gaan, om de (klein-) kinderen niet te kunnen zien opgroeien, om gedwongen uit de onderneming te moeten stappen, etc.

Men kan het specifieke moment dat de autoriteit (de dokter) het “Kanker-label” gaf en als diagnose uitsprak, later nog zeer goed herinneren – de dag, de tijd, de locatie, het gezicht/de ogen van de dokter en vooral die letterlijke woorden: "U heeft Kanker".

Die woorden hoort men letterlijk steeds en steeds weer opnieuw.

Wat er vooral gebeurd is tijdens dit gesprek is dat er een grote hoeveelheid energie in de vorm van reacties (emoties/gevoelens), vanaf dat moment gebonden zit en vastzit aan dit moment. Aan het “Kanker-label”, aan de gegeven diagnose dus. Dit staat niet alleen een vlotte genezing en herstel in de weg vanwege de voortdurende angst en onderdrukking van het immuunsysteem, maar het laat ook ‘trauma-sporen’ na die kunnen leiden tot PTSS. Wanneer hier door de dokter ook nog een levensverwachting (maanden, of jaren) aan de diagnose gekoppeld wordt is 'het plaatje' kompleet.

Een “Kanker-label”, een kanker-diagnose is voor velen een schokkende en zeer traumatische gebeurtenis. Dit geldt niet alleen voor de persoon zelf, maar ook voor de partner en de (klein-) kinderen. Een gebeurtenis als deze leidt helaas voor velen ongemerkt en onopgemerkt tot een Acute Stressstoornis (ASS) en pas later tot PTSS. Helaas blijkt dat de vele specialisten die iemand in het herstel traject ondersteunen, dit niet goed en vooral niet tijdig signaleren.

Wanneer later ook nog eens blijkt dat de diagnose onterecht was, het een foutieve en dus een misdiagnose was, ‘slaan bij de meesten de stoppen helemaal door’. De boodschap die men vanuit de behandeling krijgt is er een van ‘blijdschap’. Men moet dolblij zijn dat het uiteindelijk toch geen Kanker was en het dus allemaal toch nog "goed" is afgelopen. Maar, wat betekent dit alles gevoelsmatig voor de persoon zelf, voor zijn/haar partner en naaste familie?  

Helaas is het leed dan al geleden. Er ontstaan na de acute periode van overmatige stress, al snel duidelijke signalen van PTSS, zoals bijvoorbeeld; verhoogde prikkelbaarheid, angstaanvallen, slaapstoornissen, negatieve gedachten en sombere/negatieve stemming, (diagnose) herbelevingen en nare fantasieën in de vorm van nachtmerries, nare herinneringen, oncontroleerbare woede-uitbarstingen.

Hierop wordt de hulpverlening helaas overmatig versnipperd en slechts op verschijnselen alleen gereageerd – men krijgt bijvoorbeeld voor de slaapstoornissen een slaappil, voor de neerslachtigheid een anti-depressivum en voor de angst een angst reducerend medicijn. Vanuit de directe 'hulpverlening' gezien zou je kunnen zeggen dat deze reactie 'logisch' lijkt. Echter, dat het weleens om PTSS-verschijnselen zou kunnen gaan wordt helaas over het hoofd gezien en daardoor niet herkend en erkend.

Iedere vorm van misdiagnose is dan ook veel meer dan een ‘inschattingsfoutje’. Het zorgt voor een onnodig, onaangenaam, zeer ingewikkeld en langdurig hersteltraject, vanzelfsprekend zonder enig resultaat. Dat er naast de misdiagnose en de lichamelijke restverschijnselen, ook PTSS kan zijn ontstaan, is een wel hele nare bijwerking.

Als professional ervaar ik dat iemand met PTSS/Trauma ten gevolge van ziekte, maar juist ook wanneer het om een misdiagnose gaat, altijd in een acute fase verkeerd – zelfs wanneer het Trauma lange tijd hiervoor is ontstaan.

De wachtlijsten 'rijzen inmiddels de pan uit' en de huidige COVID-19 situatie wordt helaas als aanvullend excuus gebruikt voor nog meer oplopende wachttijden.

 
Ja, iemand is na een “Kanker-label” en de bijbehorende gebruikelijke behandeling zeker vaak (erg) moe, uitgeput, kan slaapklachten krijgen, kan zich niet meer goed kunnen concentreren (zgn. "brain fog"), kan ongecontroleerde stemmingswisselingen krijgen, geduldverlies en prestatieproblemen ervaren - maar bij dit alles kan er aanvullend wel degelijk ook een PTSS-diagnose zijn.
 
Gelukkig is de oplossing naar meetbaar effectief herstel hiervan voorhanden in de vorm van PTSS/Trauma herstel coaching met vooruitstrevende interventies. Het is dus erg belangrijk dat er tijdige signalering plaatsvindt en dat iemand z.s.m. en zonder wachtlijst wel te verstaan, direct professionele hulp geboden wordt – tijd en PTSS gaan namelijk niet goed samen.
 
Hoe langer de PTSS/Trauma verschijnselen blijven bestaan, hoe complexer de situatie wordt. Tijd is daarom van erg groot belang - zeker ook bij PTSS/Trauma ten gevolge van Kanker en/of een Kanker-misdiagnose!

Stop met overleven - start met leven!

Herken je jezelf en/of een dierbare in het bovenstaande en kom je er zelf niet uit, neem dan vrijblijvend contact met mij op voor een gratis kennismakingsgesprek. Dan kunnen we samen kijken hoe ook jij/je dierbare weer versneld goede kwaliteit van leven kan krijgen en PTSS/Trauma effectief achter je kunt laten.

Er is een oplossing mogelijk, ook wanneer je al andere benaderingen hebt gehad en wanneer je bijvoorbeeld al lange tijd last hebt van PTSS en trauma verschijnselen.

Je kunt contact opnemen door het invullen van het contactformulier.